จะได้ไม่ลืมเธอ.. (sky of love)

เนื้อเรื่อง

ก่อนอื่นเลยก็ สวัสดีครับ!_/\_   คือ ตอนนี้ผมจบ ม.6 แล้วครับ กำลังจะแอดเข้ามหาลัยอยู่ครับ ไม่เกี่ยวกับที่ผมจะเล่าเลยครับ 555 พอผมเริ่มโตขึ้น ผมก็รู้สึกว่าความคิดของตัวเองเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆ  ผมเลยอยากเขียนบันทึกความทรงจำของผมสมัยที่ผมอยู่ ม.ปลายครับ  เป็นเรื่องราวของผมกับผู้หญิงคนหนึ่ง ประมาณว่ารักในวัยเรียนของผมนั่นเอง ฮ่าๆ ผมให้เรื่องนี้ชื่อว่า “sky of love” ครับ ผมไม่เก่งอังกฤษ  ผมแปลไม่ออกครับ แต่เดี๋ยวอ่านไปเรื่อยๆ จะรู้เองว่าทำไมต้องชื่อนี้ครับ

เรื่องมันเริ่มก่อนที่ผมจะเข้า ม.ปลายครับ  เริ่มตั้งแต่ ม.3 ตอนนั้นเปิดเทอมได้ประมาณ 3 เดือนกว่า  ผมเป็นคนชอบดูหนังครับ แต่ไม่ชอบไปดูที่โรง ก็เลยโหลดมาดูจากในเวปเอาครับ  เปิดหนังได้แป๊บเดียวครับ เสียงข้อความก็ดังขึ้น??จากโทรศัพท์ของผม ตอนนั้นผมหยิบขึ้นมาดูเลยครับ  แต่ไม่รู้ว่าเบอร์ใคร?? ในนั้นมีข้อความว่า “นุ้ก” (ชื่อผมครับ) ผมก็ เอ๊ะ!! สงสัย?? เลยส่งข้อความกลับไปถามครับว่าใคร? แล้วเราก็คุยกันอยู่ซักพักครับ เลยรู้ว่าเธอคือใคร  เธอคือแฟนเก่าของเพื่อนผมครับ  เธอบอกว่าเธอชอบผม แล้วเราก็คุยกันอีกซักพักประมาณ 2-3วันเห็นจะได้ เธอก็ขอผมคบกับเธอครับ♥  แล้วเหตุการณ์ต่อจากนี้ไม่มีใครจำได้เลยครับทั้งผมทั้งเธอ  มันมีอะไรเกิดขึ้นมากครับ แต่ผมจำได้ว่าตอนนั้นเราเลิกคุยกันเพราะเธอกับไปคุยกับแฟนเก่าเธอที่ไม่ใช่เพื่อนผมครับ  เพื่อนผมก็โดนมาแบบนี้ครับ ผมมารู้ทีหลังจากเพื่อน  แล้วตอนนั้นน่าจะช่วงก่อนปิดเทอมเล็กนิดหน่อยครับ ผมก็กลับมาคุยกันนิดหน่อย แต่ตอนนั้นผมไม่ได้คุยแค่กับเธอคนเดียว (เมื่อก่อนผมคิดว่าคุยกับสาวทีละหลายคนแม่งเท่ครับ ฮ่าๆ) ผมคุยกับอีคนครับ เธอชื่อ”อัน” แก่กว่าผมปีนึง อันอยู่แถวๆบ้านผมนี่แหร่ะครับ แต่เรียนคนละโรงเรียน  เรารู้จักกันตั้งแต่เด็กครับ  แล้วผมก็ตัดสินใจคบกับอันโดยที่ให้เธอรู้ทีหลังครับ เธอโกรธผมนะ แต่เธอก็ง้อผม เพราะอะไรก็ยังไม่แน่ใจครับ แล้วผมคบกับอันได้แค่เดือนเดียวครับ สาเหตุที่ต้องเลิกกันก็เพราะเธอแหร่ะครับ ส่งข้อความมาหาผมตอนที่โทรศัพท์ของผมอยู่ในมืออัน อันโกรธผมมาก เร้าลยต้องเลิกกัน  แล้วผมจึงตัดสินใจไม่คุยกับใครเลยครับตอนนั้น เป็นอย่างนี้อยู่พักนึงแล้วผมก็กลับมาคุยกับเธอครับ  เราไม่ได้เป็นไรกันนะครับแต่เราคุยกันเรื่อยๆ ตอนนั้นเธอก็ยังคบกับแฟนอยู่ แต่เธอไม่บอกผมหรอกครับ ผมก็มารู้ทีหลังอีกคามเคยครับ ประมาณกลางๆเดือนมกราคม ครับ (เข้าเทอม 2 มาแล้วนะ) รร. เราไปเข้าค่ายลูกเสือกัน ตอนนั้นเธอดูแลผมดีมาก ผมจำได้ว่าตอนนั้นเธอเอา กย. ให้ผมครับ กลัวยุงกัดผม ฮ่าๆ เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันเยะมากเลย แล้วยิ่งวันกลับนะ พ่อผมมารับกลับบ้าน ผมจำได้ว่าตอนนั้น แม่เธอยังไม่มารับครับ ผมเลยขอพ่อให้รอเป็นเพื่อน เพราะผมเป็นห่วง ผมเลยแนะนำให้พ่อรู้จักกับเธอครับ ( ผู้หญิงคนเดียวที่ผมแนะนำให้พ่อรู้จักครับ และเป็นคนเดียวที่พ่อผมถามถึงเป็นประจำจนถึงเดี๋ยวนี้ครับ ทั้งที่พ่อลืมชื่อไปแล้วนะ ฮ่าๆ) แต่ตอนนั้นผมบอกไปว่าเป็นเพื่อนกันครับ รอเป็นเพื่อนได้แป๊บเดียว ตอนนั้นพ่อผมติดงานเลยต้องรีบกลับ ผมเลยกลับก่อนครับกลับก่อนที่แม่ของธอจะมารับ  แล้วเราก้คุยกันต่อมาเรื่อยๆ  จนปลายเดือนมกราคม วันที่ 25 เราคบกันครับ เราอินเลิฟกันมากเลยตอนนั้น  ฮ่าๆ♥  แต่เราคบกันได้แค่ 5 วันคัรบ เธอบอกผมติดเกมไม่มีเวลาให้  ผมดูเลวมาก แต่รู้ไม๊ครับ?? จริงแล้วมันคือสาเหตุเดิมที่เธอเคยทำกับผม เธอกลับไปคุยกับแฟนเก่าครับ ใครจะไปคิดล่ะว่าเขาจะกลับมาคุยกัน ทั้งๆที่เธอบอกว่ารักผมมากครับ นี่แหร่ะสาเหตุที่ทำให้ผมเสียใจจนหันไปหัดดูดบุหรี่ กินเหล้าครับ  โดยที่รู้ว่าเป็นสิ่งที่เธอเกลียดมาก  พอถึงวันเกิดเธอ วันที่ 15 กุมภาพันธ์ ตอนนั้นผมมีของขวัญให้เธอ เป็นกรอบรูปแล้วก็มีรูปเธอครับ ผมตั้งใจทำมาก เพราะไม่เคยทำอะไรให้ใครเลย แล้วพอถึงวันเกิดผม วันที่ 26 กุมภาพันธ์ ( เราเกิดเดือนเดียวกันครับ ) เธอก็มีของขวัญให้ผมบ้าง เป็นสมุดที่เธอเขียนถึงผม แล้วก็มีรูปที่เธอแอบถ่ายผมบ้างอะไรบ้าง เยอะแยะไปหมด น่ารักมากเลยครับ ( แต่ตอนนี้มันถูกปลวกรับประทานไปแล้ว เหลือแค่ซากแห่งความทรงจำครับ TT ) จนจบ ม.3 ครับ วันปัจฉิมนิเทศ ตอนนั้นผมมีรุ่นพี่มาชอบผมคนนึงครับ ชื่อพี่”มิกกี้” พี่เขาเอาช่อดอกไม้มาแสดงความยินดีกับผมครับ แล้วก็มาอยู่ด้วยกันกับผมครึ่งวันครับ ( พี่มิกเป็นคนน่ารักมากครับ เพื่อนๆ ผมนี่อิจฉากันทุกคนเลย )แล้วพอพี่มิกกลับไป เธอก็มาให้ผมเขียนเสื้อครับ ตอนที่ผมเขียนให้เธอ เธอบอกผมว่า “ย่าลืมกันนะ” ผมยังจำได้จนทุกวันนี้ครับ แล้วพอถึงตอนที่เธอเขียนให้ผมบ้าง ตอนนั้นผมอยากกอดเธอมาก จนยืนยิ้มอยู่ พอรู้สึกตัวอีกทีเธอหันหลังเดินไปแล้วครับ ฮ่าๆ แล้วเราก็จบการศึกษาพร้อมกัน พอปิดเทอมผมไม่ได้คุยกับเธอหรือใครเลยครับ ตอนนั้นผมติดเหล้า ติดบุหรี่แล้ว  ผมเริ่มมีเพื่อนมาก  เริ่มติดเพื่อน เริ่มเที่ยวกลางคืน  ตอนนั้นผมเกเรมาก แล้วผมก็ไม่ต้องการอย่างอื่นเลยนอกจากเพื่อน  และครอบครัว ทั้ง เรื่องหญิง เรื่องเรียน ผมไม่สนเลยครับ 555 ตกเย็นกินเหล้า ตื่นเช้าแฮงค์ เป็นแบบนี้แทบทุกวัน ตอนนี้ก็มี สาวๆ เข้ามาในชีวิตผมเรื่อยๆนะ แต่ผมไม่เปิดใจให้ใครเลย เพราะผมกลัวการโดนทิ้งมากเลยครับ TT จบแล้วครับ ม.ต้น นี่แค่เรียกน้ำย่อยนะ อาหารจานหลักมันเริ่มหลังจากนี้ครับ ^^…

เข้า ม.ปลายครับ ยุคนั้นยุคบีบีครับ แชทสนั่นลั่นเมืองกันเลยทีเดียว ตอนนั้นผมคุยกับคนโน้นคนนี้ไปเรื่อยครับ ไม่สนใจอะไรเท่าไหร่เพราะคิดแค่ว่า แก้เหงาเท่านั้น รุ่นพี่คนนึงครับ ชื่อพี่”นิก”พี่แกชอบผมครับแต่ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไรครับเลยไม่ค่อยตอบเธอ  เพราะตอนนั้นผมคุยกับนางเอกลิเกอยู่ครับ ฮ่าๆ พี่แกแก่กว่าผม 2 ปี แล้วก็เป็นนางเอกลิเกด้วยครับ น่ารักมาก (ผมไปเป็นพ่อยกบ่อยๆเลยหล่ะ ฮ่าๆ) พี่แกอยู่คนละโรงเรียนกับผมครับ เราคุยกันผ่านบีบีนี่แหร่ะ เราคุยกันอยู่นานเลย แต่เราไม่คบกันครับเพราะตอนนั้นผมไม่อยากครบใครจริงๆ ถึงจะรู้สึกดีแค่ไหน จนพี่เขาจบ ม.6 แล้วไปเรียนต่อที่ต่างจังหวัดครับ เราเลยไม่ค่อยได้คุยกัน  แปลกใจไม๊ครับว่าผู้หญิงตอน ม.ต้นผมหายไปไหน เรายังอยู่ รร. เดียวกันครับ ชั้นเดียวกัน แต่คนละห้อง ผมอยู่ ห้อง 2 เธออยู่ห้อง 5 ครับ แต่เราก็ไม่ได้คุยกันเลย ตอนนั้นเธออินเลิฟกะแฟนมาก  ผมนี่ถึงขั้นลบเฟสบุ๊คเธอเลยครับ ทนภาพไม่ไหว ฮ่าๆ  วันเกิดเธอครับ วันที่ 15 ก.พ. ผมไม่รู้จะให้ของขวัญอะไรให้เธอ ผมเลยซื้อนมแล๊ตตาซอยรสสตรอเบอรี่ให้เธอครับ (รักใครให่ดื่มนมครับ ฮ่าๆ) ผมยังจำได้ดีตอนที่ผมให้เธอ เธอบอกว่า “กลัวกูไม่โตหรอ” ฮ่าๆ เพื่อนผมล้อผมจนถึงทุกวันนี้ครับ ฮ่าๆ  แต่พอวันเกิดผม ก็ไม่มีอะไรพิเศษครับเพราะเราไม่ได้คุยกันด้วยซ้ำ  แล้วผมก็คุยกับผู้หญิงอีคนในเฟสบุ้คครับ เรารู้จักกันผ่านทางเฟสบุ๊ค ผมจะไม่เล่าถึง ผู้หญิงคนนี้ครับ มันไม่ได้สำคัญอะไรกับชีวิตผมเลยครับ  ตอนนั้นที่ผมอกหักเธอเข้ามาในชีวิตผมอีกครั้ง เธอคือผู้หญิงคนนั้นของผมแหร่ะครับ  เธอมาปลอบใจผม และเป็นเพื่อนคุยกับผมครับ ตอนนั้นก็ช่วงเริ่มๆเข้า ม.5 แล้วหล่ะครับ แต่เธอก็ยังคบกับแฟนอยู่นะผมเลยไม่ค่อยอยากคุยกับเธอเท่าไหร่ แต่ก็คุยกันเรื่อยๆครับ

หลังจากนั้นผมอ้างว้างมากครับ ผมเลยกลับมาคุยกับพี่นิก (ตอนนั้นผมเลิกเติมโปรบีบีไปนานเลย พอเติมแล้วไม่ค่อยมีคนเล่นครับ มีไม่กี่คน แล้ว พี่นิก คือหนึ่งในนั้นครับ) เราก็คุยกันจนประมาณว่าคบเป็นแฟนเลยหล่ะ แบบ พาไปลอยกระทงเลยครับ ฮ่าๆ ไม่ได้คุยกับอิกคนนึงเลยครับ พักใหญ่ๆ เลย จนผมเริ่มทะเลาะกับพี่นิกบ่อยๆ ผมก็เริ่มกลับมาคุยกับเธออีกครั้งครับ คุยกับแทบทุกคืนบางคืนนี่ผมคุยกับพี่นิกก่อนนะ แล้วก้แอบคุยกะเธอทีหลัง ไม่ก็ คุยกับพี่นิกไป ส่งข้อความคุยกับเธอไป ผมเลวอีแล้วสินะ ฮ่าๆ จนหลังปีใหม่ผ่านปีใหม่มาได้ไม่นาน ผมตัดสินใจที่จะคุยแค่กับเธอครับ เลยบอกพี่นิกไปตรงๆ ว่าคุยกันต่อไม่ได้แล้ว ก็ขอโทษพี่นิกไปตรงๆครับ แต่พี่นิกเป็นคนเอาแต่ใจมาก พี่แกโกรธผมมากครับ ผมก็เสียใจจริงๆ ตอนนั้นเป็นนาทีชีวิตของผมมากครับครับ หลังจากที่ผมบอกพี่นิกเสร็จ หลังจากนั้นผมก็โทรหาเธออีกคนครับ “แก แกฟังเค้านะ ไม่ว่าเค้าจะพูดอะไรแกฟังเค้าให้จบก่อนนะแล้วแกค่อยพูด”  เธอตอบตกลงครับ ผมก็บอกกับเธอไปว่า “เค้าบอกพี่นิกแล้วนะว่าเค้าเลือกแก พี่นิกเลิกยุ่งกับเค้าเถอะ แล้วที่เค้าเลือกแกเพราะ เค้ารู้สึกดีกับแกนะ ตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว ไม่ว่าจะให้เค้าเลือกอีกกี่ครั้งเค้าก็จะเลือกแก  เค้ารู้ว่าแกอาจจะบอกเลิกเค้าอีก ทิ้งเค้าไปอีก แต่ไม่ว่าจะอีกกี่ครั้ง คนที่เค้าเลือกก็จะเป็นแก เพราะเค้ารักแกนะ เค้าสัญญา”  ผมพูดไปประมานนี้เลยหล่ะ อาจจะผิดจากนี้นิดหน่อยนะ ที่ผมจำได้ เพราะผมเตรียมจะพูดหลายรอบมากแต่นี่ไม่ใช่ที่เตรียมเลย มันออกมาเองทั้งหมด เพราะตอนนั้นผมรู้สึกดีมากจริงๆ แล้วผมก็คิดว่าเลยว่า นั่นคือ ความรัก จริงๆ ผมคุยกับเธอตลอด ตอนนั้น ผมพับหัวใจให้เธอวันละดวงครับ ดวงแรกวันที่ 10 มกราคม แต่เธอบอกกลับผมว่าเธอไม่ชอบคนสูบบุหรี่ ถ้าอยากพับหัวใจให้ก็ให้เลิกบุหรี่ก่อน  ตอนนั้นผมแค่รู้สึกว่าอยากทำอะไรเพื่อเธอครับ วันที่ 14 มกราคม วันหลังจากวันที่เธอบอกวันนึง ผมไม่เอาไฟแช็คไป รร. เลยครับ แล้วก็ไม่ดูดบุหรี่ด้วย เลิกแบบทันทีทันใดเลยครับ ผมทำเพื่อเธอได้จริงๆ  แล้วผมก็พับหัวใจให้เธอตลอดวันละดวงไม่มีขาดไม่มีเกิน ฮ่าๆ ตอนนั้นที่เราคุยกันเธอให้ผมดูหนังเรื่องนึงครับ ชื่อเรื่องว่า sky of love (ชื่อเรื่องเราครับ ฮ่าๆ)  ผมอยากให้เธอเป็นแบบนางเอกในเรื่องครับ ผมเลยให้เธอชื่อ มิกะ  ส่วนเธอก็เรียกผมว่า ฮิโระ ครับ ฮ่าๆ วันเกิดเธอครับ วันที่ 15 ก.พ.ของปีนี้ (ตอนนั้นเราอยู่ ม.5 เธอได้เลื่อนมาห้อง 2 ครับ แต่ผมตกไปห้อง 3 แล้วครับ ฮ่าๆ) ผมทำของขวัญให้เธอครับ เป็นกระจกใสแล้วเป็นรูปเธอฝั่งนึง อีกฝั่งเป็นรูปตั้งแต่เธอเป็นทารกจนโตครับ  แล้วก็ให้ของขวัญเธอตอนเข้าแถวตอนเช้าเลย อายมากครับ ฮ่าๆ  ตอนนั้นเธอก็ยังคุยกับแฟนอยู่นะ แต่ผมไม่สนเลย  ตอนนั้นผมขอแค่อยู่กับเธอแล้วผมมีความสุขพอ  ไม่สนใจเสียงคนรอบข้างหรืออะไรทั้งสิ้นครับ  วันนึงครับผมกลับบ้านเย็นมากเลยครับ วันนั้นเราสอบซ่อมวิชาศาสนากัน  ผมรอเป็นเพื่อนเธอที่หน้า รร. ครับ เธอรอแม่มารับ  ตอนนั้นเธอบอกผมว่า เธอเลิกกับแฟนแล้วนะ หลายวันแล้วด้วย ตอนนั้นผมรู้สึก งง ครับ แต่พอผมตั้งสติได้ผมดีใจ จน ขี่รถยิ้มกลับบ้านตลอดทางเลยครับ เพื่อนผมที่กลับพร้อมกันนี่ยังด่าผมบ้าเลยครับผมจำได้ ฮ่าๆ  แต่ผมกลัวครับกลัวการทอดทิ้งจากเธอ เธอขอผมเป็นแฟนหลายครั้งครับ แต่สิ่งที่ผมตอบคือ “เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว จะบอกเมื่อไหร่เดี๋ยวบอกเอง” เธอบังคับให้ผมบอกหลายทีแต่ผมบ่ายเบี่ยงตลอดครับ  หลังจากนั้นเราก็ อยู่ด้วยกันบ่อยๆเลยครับ ทุกเช้า ทุกกลางวัน ทุกเย็น ไปโน่นไปนี่ด้วยกัน เราห่อข้าวเที่ยงมากิน ที่ รร ด้วยกันทุกวัน  ตอนนั้นนี่ผมลืมชื่อเพื่อนไปหลายคนเลยครับ ฮ่าๆ ผมโคตรมีความสุขกับชีวิตตอนนั้นเลยครับ ไม่เคยมีความสุขอย่างนี้มาก่อนเลย เธอดูแลผมอย่างดี คอยเอาอกเอาใจตลอด ผมก็ทำตัวให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้แหร่ะครับ วันที่ 26 กุมภาพันธ์ วันสอบวันสุดท้ายก่อนจบ ม.5 และวันเกิดผมครับ หลังจากสอบเสร็จทำอะไรเสร็จ เราสองคนมานั่งเล่นด้วยกันที่ศาลาข้างหอประชุมครับ  (มุมประจำของเราเลยครับ)  เธอบอกว่ามีของขวัญจะให้ผม ให้ผมหลับตาครับ พอผมหลับตาแล้วเธอก็หอมแก้มผมครับ  ตอนนั้นผมลอยไปแล้วครับ ฮ่าๆ  พอผมตั้งสติได้ ตาผมบ้างครับ ผมจับมือเธอทั้งสองข้าง บอกกับเธอว่ามีของขวัญให้เธอเหมือนกัน เธอก็ถามว่าอะไร?? “คบกันนะ♥”  คำพูดจากผมที่ไม่เคยขอใครเป็นแฟนครับ (เรื่องจริงนะเนี่ย ฮ่าๆ) เธอก็บอกว่ากว่าจะพูดได้ แล้ว ก็เขิลครับ >< พอตกเย็นผมไปกินหมูกระทะกลับเธอแล้วก็พวกเพื่อนๆเธอครับ ซึ่งส่วนใหญ่ผมก็รู้จักดีอยู่แล้วครับ เราก็เลยคุยกันสนุกสนานมาก (“โหลๆ ถ่าน” ถ้าเธอได้อ่าน เธอหัวเราะแน่ครับ ฮ่าๆ)  แล้วตอนที่แม่เธอมารับกลับบ้านครับ ครั้งแรกที่ผมได้เจอแม่เธอครับ ผมยกมือไหว้แม่เธอ  แต่ตอนนั้นแม่เธออยู่ในรถครับ แล้วดูเหมือนจะรับไหว้ไหว้ผมแล้วเขาก็ไป  วันนั้นผมไปกินเหล้ากับเพื่อนต่อครับ (ขอเธอแล้วนะ เหล้าอย่างเดียวบุหรี่ไม่แตะครับ ฮ่าๆ ) หลังจากนั้นเราก้ไปมาหากันเรื่อยๆ ครับ จน วันที่ 3 ครับ ผมไปเข้าค่าย รด (ผมเป็น นศท. ด้วยนะครับ) ผมยังจำได้ดีวันที่เธอมาส่งผม เธอมาหาผมแต่เช้าเอากระเป๋าเล็กๆ ใส่ยารักษาโรค แล้วก็ของใช้จำเป็นมาให้ มันคือสิ่งที่ผมมองข้าม แต่มันคือของที่มีประโยชน์มากเลยครับเมื่อถึงสถานการณ์ จริงๆ ฮ่าๆ  ผม ไป 2 วัน 1 คืนครับ วันที่ผมกลับ เธอมารอผมตั้งแต่ 10 โมงเช้าเลยครับ เห็นเธอบอก แต่ผมมาถึงก็เย็นแล้วครับ เธอบ่นผมมากเลย ฮ่าๆ ตอนนั้นผมเพลียมาก แล้วพ่อผมก็มารอผมนานแล้วด้วย หลังจากลงรถมาผมมาหอมแก้มเธอทีนึงครับ แล้วเลยกลับบ้าน เธอน่ารักไม๊หล่ะครับ ผมรักเธอมาก แล้วมีความสุดมากๆ เลยครับ  แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นครับ  รู้ไม๊ครับตอนที่ผมอยู๋ค่ายเกิดอะไรขึ้น เธอกับไปคุยกับแฟนเก่าของเธออีกแล้วครับ คนเดิมกับสองครั้งที่แล้วเลยครับ  เธอบอกผมว่า ผมดีเกินไป เป็นเพื่อนกันเถอะ ประโยคคุ้นๆ ป่ะครับ ฮ่าๆ แล้วผมก็มาจับได้ทีหลังว่าเธอคุยกับแฟนเก่าครับ ผมเสียใจมากครับตอนนั้น ผมบอกเธอว่าจะรอ ยังไงก็จะรอ ตอนนี้ก็ยังรออยู่ แหร่ะครับ แต่เรื่องยังไม่จบนะครับ หลังจากที่เธอบอกเลิกผม ตอนนั้นเหมือนเวลามันพอเหมอะมากเลยครับ ปิดเทอมพอดี ผมนี่กินเหล้ายันเช้าแทบทุกวันครับ กลางวันทำงานกลางคืนกินเหล้า ทุกวันครับ คอผมแข็งพอตัวเลยหล่ะครับตอนนั้น  ดูดบุหรี่ด้วยครับกลับมาดูดบุหรี่แล้วดูดจัดมากเลยครับวันนึงเป็นซองๆ  เป็นอยู่แบบนี้เป็นเดือนๆ เลยครับ

จนเปิดเทอมแรก ม.6 เลยครับ แต่ตอนนั้นผมเริ่มมีเรื่องให้เครียดเยอะครับ แล้วก็มีพี่นิกกลับมาปลอบแล้วก็คุยๆกันอยู่เลยรู้สึกดีขึ้นแล้ว เลยตัดสินใจว่าจะเลิกเหล้าครับ กินให้น้อยลง ไม่ถึงกับเลิกขาดหรอกครับ  พี่นิกแกดีกับผมมากเลยครับตอนนั้น แต่ผมยังรักคนที่ทิ้งผมไปอยู่มาก ผมเลยบอกพี่นิกไปตรงๆ ว่าไม่อยากคุยกับใครครับ  แล้วหลังจากนั้นผมก็รู้ครับว่าเธอไม่ได้คุยกับแฟนเก่าคนนั้นแล้ว ตอนนั้นเธอกลับมาคุยกับผมนิดหน่อยครับ ผมโคตรมีความหวังเลยครับ มีครั้งนึงเธอให้ผมไปส่งบ้าน  ผมไปบ้านเธอครั้งแรกเลยครับ ที่แปลกมากคือแม่เธอจำผมได้ครับ ฮ่าๆ  แล้วมีอีกเรื่องนึงครับ คือผมติดบุหรี่มากครับ ครั้งนึงผมไปดูดบุหรี่อยู่หลังห้องน้ำครับ  พอผมดูดเสร็จ ผมออกมา ผมต้องตกใจเลยครับ เธอมายืนอยู่หน้าห้องน้ำ เธอโกรธผมมาก เพราะเธอไม่ชอบเรื่องนี้จริงๆ เธอไม่คุยกับผมเลยครับ   หลังจากนั้นไม่นานผมฝันว่าเธอไปเที่ยวกับใครไม่รู้ครับ ในฝันเหมือนจริงมาก (เรื่องมันสืบต่อมาจากตอนปิดเทอมครับ ผมติดบุหรี่น้อยกว่าติดกัญชาครับ ผมยังหลอนไม่หายจนทุกวันนี้ ฮ่าๆ  แล้วที่แปลกคือ หลังจากตอนที่ผมเหมือนเห็นวิญญาณตนเอง  สิ่งที่ผมฝัน คือ สิ่งที่จะเกิด ซึ่งคนรอบข้างผมจะรู้ดีครับว่ามันจริงหรือไม่)   หลังจากที่ผมฝันครับ มันเกิดขึ้นจริงๆ เธอมีแฟนใหม่แล้วครับ แบบ หล่อกว่าผมลิบเลย ฮ่าๆ  ตามสูตรครับ เมา ฮ่าๆ ตอนนั้นเครียดมาก เรื่องรัก เรื่องเรียน แถมยังเรื่องครอบครัวอีก(พ่อแม่ผมทะเลาะกันไม่คุยกันเลยครับ)  ผมพยายามทำตัวกลบเกลื่อนมากเลย จนต้องร้องให้คนเดียวบ่อยๆ เพราะทำอะไรไม่ได้ หลังจากตอนนั้นผมก็ไม่ได้คุยอะไรกับเธอเลย ผมเห็นเขาสองคนรักกันมากเลยครับ ทั้งไปรับไปส่ง อย่างโน้นอย่างนี้ ผมได้แต่บอกตัวเองครับ ว่าเห็นเขามีความสุขก็ดีใจ  ทั้งๆที่ในน้ำตาจะไหลออกมาได้ตลอดเวลาครับ แต่ผมก็อดเป็นห่วงเธอไม่ได้ครับ ผมจะแวะไปถามถึงเรื่องของเธอจาก”แนน” แนนเป็นเพื่อนสนิทของเธอตอนนั้นครับ ได้เรื่องจริงบ้างเรื่องโม้บ้าง เฮฮากันไปครับ ฮ่าๆ ผมคอยถามแนนเรื่อยๆ ครับ เพราะตอนนั้นผมไม่ได้ติดต่อกับเธอเลยครับ อยากให้เธอลืมผมแล้วเริ่มใหม่ไปซะ  ผมทำได้ครับ เธอลืมผมแล้ว ฮ่าๆ ช่วง ม.6 นี่ ผมก็มีสาวๆคุยเหมือนกันนะครับ มีพี่นิกแล้วก็รุ่นน้องอีกคนนึง  แต่ผมไม่คิดจะมีใครเลยครับตอนนั้นเลยเลิกคุยไปครับ  วันเกิดเธอครับวันที่ 15 กุมภาพันธ์ ผมไม่มีของขวัญไรให้เธอเลยครับ เพราะ ความทรงจำที่ผ่านมา มันมีค่ามากกว่าของขวัญทุกอย่างอีกครับ  ผมได้แต่บอกสุขสันต์วันเกิดเธอผ่านทาง ig ของผมครับ ฮ่าๆ อ่อนแอเนอะ ผมเนี่ย  เมื่อถึงวันเกิดของผม มันตรงกับวันสอบวันสุดท้ายพอดีอีกแล้วครับ เรากำลังจะ จบ ม.6 กันแล้ว ตอนนั้นเธอมีที่เรียนแล้วครับ แต่ผมยัง แหะๆ  รร. เลยจัดให้มีปัจฉิมนิเทศเล็กๆครับ ของจริงจัดหลังประกาศผลแอดมิดชั่นครับ  วันนั้นผมไม่รู้ว่าอะไรมันอยู่ในหัว เพื่อนผมที่เป็นนักร้องนักดนตรีครับ มัพาผมขึ้นไปเล่นดนตรีบนเวทีครับ  มันคือคนที่ผมเล่าอะไรให้ฟังหลายอย่าง เป็นเพื่อนกันทางดนตรีครับ  สนิทกันได้เพราะเล่นดนตรีด้วยกันบ่อยๆ  มันเลยบอกว่าจะเล่นเพลง ขอ ของวง lomosonic ครับ ความหมายมันน่าจะตรงใจเรื่องของผมกับเธอที่สุด  ผมขึ้นไปเล่นด้วยความรู้สึกนี้ครับ ผมเกร็ง จนเล่นไม่ถูกเลยครับ ตัวสั่นไปทั้งตัว ผมทำอะไรก้ติดๆขัดๆ ไปหมด  หลังจากจบเพลงผมนี่ผมรีบวางกีตาร์แล้วรีบวิ่งลงเลยครับ ส่วนเพื่อนผม มันจัดเพลง อย่างน้อย ให้ผมอีกเพลงครับ ฮ่าๆ  รู้ไม๊ครับว่าความจริง เธอกลับไปนานแล้วครับ นานจนก่อนที่ผมจะรู้ว่าจะได้ขึ้นไปเล่นอีกครับ ฮ่าๆ ผมมารู้ทีหลังตอนที่เธอส่งข้อความาเบิร์ดเดย์ผมครับ ผมแม่งเปิดข้อความทั้งน้ำตาเลยครับ(น้ำตาดีใจ) ยิ้มไม่หุบเลย  คืนนั้นผมกินเหล้ากับเพื่อนครับ ฉลองจบการศึกษาและวันเกิดผมครับ  พอผมเมาครับผมส่งข้อความไปหาเธอ ผมมารู้ตัวตอนเช้าครับว่าผมส่งไปว่า  ไม่ว่าจะอีกนานแค่ไหนผมก็ยังเหมือนเดิม ฮ่าๆ จำไม่ได้หรอก มันออกมาเองนี่นา แต่ประมาณนี้ครับๆ  เธอก็ตอบกลับมาประมาณว่า โอเครเพื่อน  ผมเลยเข้าใจ ว่าทำไมคืนนั้นผมเมาจนจำอะไรไม่ได้ครับ ฮ่าๆ หลังจบ ม.6 แล้วเราทั้งคู่ได้คุยกันนิดหน่อยครับ แล้วมันก็ทำให้ผมรู้ครับ ว่าถึงผมยังรักเธอมากแค่ไหน แต่เธอก็เห็นผมเป็นเพื่อนไปแล้วอยู่ดี  ผมคง....ไม่สิ!!!  ผมไม่มีโอกาสได้กลับไปมีความสุขแบบนั้นอีกแล้ว ผมรู้ตัวเองดี แต่ชีวิตผมต้องเดินต่อไป ถึงผมจะจับมือเธอได้แค่ตอนที่อยู่ในความฝัน แต่ผมก็รับรู้ได้ว่ามือของเธอยังอบอุ่นเสมอ  ผมได้แต่ยิ้มหัวเราะรับความเป็นจริงเพราะไม่อยากทำตัวเศร้าอีกแล้ว  ผมเลิกกินเหล้า (ถึงตอนนี้ยังกินเบียร์อยู่บ้างก็เถอะ ฮ่าๆ) เลิกสูบบุหรี่ เลิกเที่ยวกลางคืน ที่สำคัญผมหัดกินผักผลไม้แล้วครับ ยากที่สุดสำหรับผมเลยหล่ะ ฮ่าๆ   ถามว่าผมจะทำแบบนี้ทำไม?? ในเมื่อเธอไม่กลับมาแล้ว??

“ใช่ครับเธอไม่กลับมาแล้ว  แต่ผมยังรักเธอครับ ผมยังพับหัวใจให้เธอเสมอทั้งๆที่เธอไม่ต้องการมันแล้ว  ผมยังพกรูปของเธอติดตัวไว้เสมอไม่ว่าจะไปไหน   ผมยังดูหนัง sky of love ที่เราชอบดูกัน ผมใช้คำแทนตัวเองว่า inverter ทั้งที่ไม่รู้ความหมายของมัน แต่ชอบเพราะตัว i กับตัว n อยู่ข้างกันแค่นั้น  ผมยังไปถามเพื่อนของเธอว่าเธอสบายดีไม๊??อยู่เสมอ  ทุกวันนี้ผมยังไม่คิดจะเปิดใจกับใคร  ทุกอย่างที่ผมทำ  ผมไม่มีเหตุผมครับ  ผมทำเพื่อพิสูจน์ว่าการกระทำของผม  มันบ่งบอกทุกอย่างได้ดีกว่าคำพูของผมครับ  คำว่า”รัก”ของผม เมื่อผมได้เข้าใจมันจริงๆ ผมถึงรู้ครับว่าแท้จริงแล้วผมไม่ได้รักที่ตัวของเธอ แต่ผมรักเข้าไปข้างในของเธอ เพราะเวลาอยู่ใกล้เธอผมมีความสุขที่สุดแล้ว  ผมไม่เคยลืมความรู้สึกเหล่านั้นเลยแม้จะนานซักแค่ไหน จนวันนี้ผมก็ยังรักเธอเหมือนที่เคยเป็น  เธอคือคนที่ทำให้ผมรู้จักกับความสุขได้มากที่สุดในชีวิตครับ  แล้วเธอก็คือคนที่ทำให้ผมเสียใจมากที่สุดในชีวิต  ความทรงจำที่ยาวนานของผม 

เธอชื่อ”ไอซ์”ครับ...”

                 ผมเล่าจบแล้วนะครับ แต่ผมยังไม่หยุดร้องให้เลย คีบอร์ดผมชุ่มน้ำตามากเลยครับ ฮ่าๆ  ที่ผมเล่ามาอาจจะดูเยอะแต่มันไม่ใช่ทั้งหมดหรอกครับ มันมีเรื่องที่เกิดขึ้นมากกว่านี้เยอะครับ นี่ก็ย่อที่สุดแล้ว ฮ่าๆ  ไว้ผมจะมาเล่าให้ฟังอีกนะครับ ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ